Ύπνος του δικαίου .. μετά καθαριστικών (Tylos Hotel, Pyrgos)
“Μήνας Αύγουστος, και γίνεται το αδιαχώρητο σ’ ολόκληρη την Τηλλυρία. Δεν υπήρχε δωμάτιο, ούτε για δείγμα.
Γύρω στις 1 το πρωί, και ενώ αποχωρούσα μετά από μία κοπιαστική μέρα, ένα καταταλαιπωρημένο ζεύγος φτάνει στο ξενοδοχείο με την γυναίκα στον τελευταίο μήνα εγκυμοσύνης. Ρώτησαν εάν υπήρχε δωμάτιο γιατί ήταν εξαντλημένοι αφού χάθηκαν στα βουνά της Τηλλυρίας.
Η έγκυος ήταν σε άθλια κατάσταση, πονούσε η κοιλιά, ήταν φοβισμένη και πεινούσε πολύ. Όταν έμαθαν ότι δεν υπάρχει δωμάτιο και δυστυχώς ούτε κουζίνα ανοικτή πάγωσαν. Η αντίδραση τους με έκανε να παγώσω!
Τους έβαλα να καθίσουν στο εστιατόριο και ετοίμασα 2 σάντουιτς για να φάνε κάτι, ενώ έφτιαξα τσάι στην έγκυο και κάθισα δίπλα της. Ήμουν κουρασμένη, αγχωμένη και στεναχωρημένη. Σκεφτόμουν τι να κάμω.
Δεν υπήρχε άλλη επιλογή παρά να τους δώσω το δικό μου δωμάτιο. Εγώ που να κοιμηθώ; Δεν υπάρχει άλλος χώρος. Η ώρα πήγε 2:30 το πρωί και ήμουν στο πόδι από τις 6:30 το πρωί. Ήθελα να κάνω μπάνιο, να ξαπλώσω λίγες ώρες να ξεκουραστώ. Πως θα δουλέψω αύριο;
Χωρίς δεύτερη σκέψη, συνοδεύω το ζευγάρι στο δικό μου δωμάτιο, αλλάζω σεντόνια και πετσέτες και τους το παραχωρώ. Η κοπέλα έκλαιγε από χαρά και συγκίνηση.
Φεύγω για την αποθήκη υπηρεσίας, ένα δωματιάκι 2 χ 2. Έβαλα κουβέρτα στο πάτωμα και κοιμήθηκα παρέα με τα είδη καθαρισμού, και τη χλωρίνη. Δεν γινόταν αλλιώς όμως.
Την επόμενη ήμουν σαν διαλυμένο τρένο. Δεν είχα κοιμηθεί καθόλου, τα κόκκαλα με πονούσαν παντού. Όμως ένιωθα παράξενα όμορφα με την συνείδηση μου γιατί μπόρεσα να βοηθήσω ένα άνθρωπο που το είχε απόλυτη ανάγκη.
Αναχώρησαν φοβερά συγκινημένοι. Δεν πληρώθηκα, εννοείται γιατί αυτή η πράξη δεν έγινε για τα λεφτά. Ήμουν χαρούμενη που μπόρεσα προσφέρω φιλοξενία και φροντίδα.
Αργότερα μου στείλαν λουλούδια για να με ευχαριστήσουν.”
Leave a Reply